آن شعله که در دل شرر عشق وهوس ریخت

گرد نفسی بودکه رنگ همه کس ریخت

صد دشت ز خویش آن طرفم ازتپش دل

شمع ره گمگشتگی ام سعی جرس ریخت

فریادکه نقشی ندمانید حبابم

تا دم زدم این آینه ازتاب نفس ریخت

صدخلد حلاوت پی پرواز هوس رفت

شیرینی جانم همه درراه مگس ریخت

شرمندهٔ صیاد خودم چون نفس صبح

کزنیم تپش گرد من ازچاک قفس ریخت

معموری بنیاد جسد بر سر هیچ است

آتشکده ها رنگ بنایی ست که خس ریخت

هم قافلهٔ - سیرت سرشار نگاهیم

گرد ره ما سرمه به آواز جرس ریخت

برداشتن ازکوی توام صرفه ندارد

خوهدکف خاکم به سر و چشم عسس ریخت

در خانه همان بار به دوشم چه توان کرد

معمار ازل رنگ بنایم ز نفس ریخت

درس ورق عجز من امروز روانی ست

رنگم به رهت ساز قدم کرد ز بس ریخت

غافل نشوی از دل افسردهٔ بیدل

خونی ست درین پرده که باید به هوس ریخت